Tagarchief: Wytske Versteeg

Vrouw debuutprijzen

imagesAfgelopen zondag zijn in Eindhoven de Vrouw Debuutprijzen uitgereikt. Dit gebeurde tijdens een levendige en druk bezochte literaire bijeenkomst die was georganiseerd door de Vereniging Vrouw en Kultuur. Elke 3 jaar wordt de prijs uitgereikt ter aanmoediging van debutanten met lef en potentieel in de Nederlandse en Vlaamse literatuur, dit jaar voor het eerst ook voor poëzie. Zo wordt aan beginnende en minder bekende schrijfsters een podium geboden. Fragmenten van het werk van genomineerden werden voorgelezen en waren uitgebeeld in speksteen. De jury beoordeelde 70 proza-debuten en 10 poëziedebuten.

Maud Vanhauwaert heeft Unknownmet haar bundel Ik ben mogelijk  de Poëzieprijs gewonnen. De jury waardeerde unaniem het ongepolijste en tegen-draadse karakter van de gedichten. De waarnemingen van Maud Vanhauwaert zijn haarscherp en geven een vrolijke, verwonderde beschrijving van de wereld om ons heen.  Haar gedichten klinken monter, er zit geen schroom in.  Maud Vanhauwaert begeeft zich op de grens tussen poëzie en het podium.

Versteeg - De wezenlozenWytske Versteeg won met haar roman De wezenlozen de Vrouw Debuut Prozaprijs. De jury roemde haar zeer indringende schrijfstijl, haar constant hoge niveau van taalgebruik, de vele sterke beelden en de geweldige construc-tie van het verhaal. Wytske Versteeg wordt een groot talent genoemd. De andere genomineerde boeken waren: De verjaardagen van Hanneke Hendrix, Het schuwste dier van Eva Meijer, Ik ben maan van de schrijfster Maan, en De draad en de vliegende naald van Gerdien Verschoor.
Eerder hebben wij op onze site een recensie geplaatst van De wezenlozen, met helaas een wat minder enthousiast geluid over deze bijzondere roman.

De wezenlozen door Wytske Versteeg

oktober (openings)nieuws

woensdag        2 oktober    10.00u – 13.00u
vrijdag              4 oktober    14.00u – 18.00u
zaterdag           5 oktober    10.30u – 14.00u en op afspraak

Beste leensters en andere belangstellenden,

In Utrecht opende afgelopen woensdag het Nederlands Film Festival met ‘Hoe duur was de suiker‘ naar de gelijknamige roman van de Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod. En in Brussel ging het Dames Draaien festival van start, een festival waar 4 dagen lang films op het programma staan die gemaakt zijn door vrouwen. Eerder deze week heb ik hier op onze site al over geschreven (www.vrouwenbibliotheek.nl). Van Cynthia McLeod is overigens vorige week na 8 jaar een nieuwe novelle uitgekomen, ‘Tutuba’, over een 15-jarig Ghanees meisje dat in 1737 uit Afrika naar Suriname wordt verscheept. Maar veel film dus, en ook een filmrecensie deze week op onze site van de al eerder genoemde documentaire over de jonge Nederlands-Turkse zangeres Karsu. Daarnaast kwam ik op allerlei plaatsen veel kunst en vrouwelijk kunstenaars tegen.

Unknown-1Op 21 september jl is in het Stedelijk Museum Amsterdam ‘Au bonheur des dames‘ geopend, de eerste solo-tentoonstelling van Paulina Olowska. Paulina Olowska is een Poolse kunstenares die in Gdansk, Chicago en Amsterdam haar kunstopleiding heeft gedaan. Volgens curator Leontine Coelewij heeft ze een unieke stem in de actuele kunst, onder meer door de verbinding die ze legt tussen mode, kunst en feminisme, en door de alternatieven die zij aandraagt voor de rol die beeldende kunst en vormgeving kunnen spelen in onze samenleving.
De titel ‘Au bonheur des dames‘ betekent ‘In het paradijs voor de vrouw’. Dit staat bij Paulina Olowska voor de verschillende aspecten van de vrouwelijk consument . Ze verwijst hiermee naar de gelijknamige roman van Émile Zola over de opkomst in de 19e eeuw van de eerste luxe warenhuizen in Parijs. Volgens haar zijn vrouwen niet alleen doelwit maar ook medeplichtig aan de nieuwe consumptiecultuur. Ze laten zich graag verleiden door etalages, reclamebeelden, modespektakels en het genoegen door de stad te paraderen.
De tentoonstelling laat schilderijen, collages en neonwerken zien die staan opgeteld in een theatrale setting. De Amsterdamse graffiti-kunstenares Mick la Rock werd uitgenodigd om de achtergrond van de tentoonstelling te maken. Zij is een van de eerste vrouwelijke graffiti kunstenaars in Europa, en al actief sinds 1983.
In juni verscheen een eerste overzicht van het werk van Paulina Olowska(Engelstalig), met een interview, en een essay.
Voor meer info: http://stedelijk.nl/tentoonstellingen/paulina-olowska

Helaas niet eerder door mij opgemerkt, de prachtige, maar ook lastige schilderijen van Marianne Aartsen, waar dichteres Eva Gerlach indringend teksten bij schreef. In een bijlage van Trouw van 31 augustus jl stond een voorpublicatie van het boek ‘De richting van het rood‘ met de 9 schilderijen Unknown-2van Marianne Aartsen en de teksten van Eva Gerlach. In het verleden hebben ze vaker samen gewerkt. In 2000 ontving Eva Gerlach de P.C. Hooft-prijs voor haar hele oeuvre. Bij de uitreiking verscheen het 50e deel van het poëzietijdschrift de Zwarte Reeks, ‘Solstitium‘, een bundel met mooie gedichten van Eva Gerlach en schitterende, aanvullende tekeningen van Marianne Aartsen. Ook ‘Jaagpad‘ uit 2003 was een perfect samengaan van haar beeld en taal. Blijkbaar verstaan ze allebei de kunst elkaar zo te begrijpen dat ze het werk van de ander kunnen verdiepen. Een voorbeeld van 1 + 1 = 3, beide vrouwen maken mooie kunst, en samengevoegd brengt het de kijker en lezer iets extra’s.
T/m 29 september waren schilderijen en teksten te zien in Maastricht http://www.maastrichtnet.nl/productie/richting-van-rood. De uitgave is te bestellen. Voor meer info: http://www.marianneaartsen.com/

 

Eerder deze maand opende het nieuwe Fries Museum. Voor de entreehal kreeg vilt-kunstenares Claudy Jongstra de opdracht een wandtapijt te ontwerpen, 21 meter lang en 6 meter hoog. Het museum bezit de grootste museum-collectie van werken en kledingstukken door haar gemaakt.
Ook in de Ketelfactory in Schiedam is een tentoonstelling aan haar gewijd, Bruiloft, nog te zien t/m/ 17 november. Claudy Jongstra heeft zich laten inspireren door 2 bijzondere vrouwen en pioniers op het gebied van expressionisme en de totaalbenadering van kunst en leven, Jacoba van 1379681973Heemskerck en Marie Tak van Poortvliet. Hun beider gedachtengoed wordt zichtbaar gemaakt in deze tentoonstelling. In dat gedachtengoed, die totaalbenadering van leven en kunst, kan Claudy Jongstra zich goed vinden en geeft dat op haar eigen manier vorm in mooie wandtapijten. Ze is zeer toegewijd aan de waarde van het scheppingsproces en houdt de controle op dit proces van grondstof tot wandtapijt. Ze fokt haar eigen schapen voor de wol, houdt bijen, onderhoudt een botanische tuin en verbouwt planten ten behoeve van de kleurstoffen voor het vilt. Een kern van haar werk wordt gevormd door de leiddraad “Handel zo dat de gevolgen van je handelen samengaan met het voortbestaan van menselijk leven op aarde.”, een uitspraak van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk.
Over alle drie vrouwen is veel meer te zeggen. Gaan kijken in de Ketelfactory komt daaraan waarschijnlijk tegemoet. De Ketelfactory is sowieso een leuk initiatief in mijn jenever-geboortestad Schiedam. De eigenaar van familiebedrijf Nolet, de stokers van de Ketel1 jenever, stelde een gebouw beschikbaar, een oude melkfabriek die bij het complex hoorde, met het doel er een zinvolle maatschappelijke functie aan te geven. Zijn nicht, glaskunstenaar Winnie Teschmacher bedacht het plan en is verantwoordelijk voor de inhoud en organisatie. Ze zorgt voor kleinschalige maar bijzondere tentoonstellingen, die betekenis hebben. Regelmatig worden er videoportretten van de kunstenaars bij gemaakt, die op de site te vinden zijn. Vorig jaar was dat o.a. over Marina Abramovic rondom de productie ‘the life en death of Marina Abramovic‘, waarin de belangrijkste deelnemenden (Marina zelf, Antony Hegarty, Willem Dafoe en Robert Wilson) hun visie gaven op het werk en hun bijdrage, in relatie met de kunst en het/hun leven, indrukwekkend.
Voor meer info: http://www.deketelfactory.nl/nutezien.

Onlangs uitgebrachte titels:
– ‘Boy‘ is de nieuwe roman van Wytske Versteeg, waar ze al aan begonnen was voordat vorig jaar haar succesvolle debuut ‘De wezenlozen‘ uitkwam. ‘Boy‘ gaat over een moeder wiens zoon is verdwenen na een klassenuitje naar het strand. De politie concludeert na de vondst van het lichaam dat het zelfmoord is, maar met die conclusie kan zijn (adoptie)moeder Esther niet leven. Vast besloten gaat ze op zoek naar de verantwoordelijke voor de dood van haar zoon. Misschien de drama-docente met wie Esther in een beklemmende relatie verwikkeld raakt? De invloed van verdriet is een belangrijk thema in het boek.
– Vonne van der Meer heeft sinds 1985 al zo’n 15 romans, verhalenbundels en toneelstukken geschreven. Deze maand verscheen ‘Het smalle pad van de liefde‘, een nieuwe roman over vriendschap, verlies, overspel en religie. Twee Nederlandse stellen en hun kinderen brengen elke zomervakantie samen door in Frankrijk. Ze hebben elkaar leren kennen na de dood van een van de kinderen. In elkaars gezelschap komt de onderlinge aantrekkingskracht duidelijk naar voren. In het besef dat er een onmogelijke liefde groeit, ontdekt een van de vrouwen haar religieuze gevoelens. Het beschrijven van de plotselinge ontvankelijkheid voor het katholicisme heeft Vonne van der Meer waarschijnlijk ontleend aan haar eigen ervaring. Zelf bekeerde ze zich op latere leeftijd tot het katholicisme. Het boek wordt omschreven als een van de zeldzame boeken waarin van binnenuit een religieus ontwaken wordt verbeeld.
– Sofi Oksanen heeft een Finse vader en een Estlandse moeder, die in de jaren 70 naar Finland is gevlucht. Dit kleurt de achtergrond en de thema’s van deze Finse schrijfster, die al heel wat prijzen heeft gewonnen. Haar 4e roman, ‘Als de duiven verdwijnen’, begint in de tijd (1941) vlak voordat de Duitsers Estland ‘bevrijden’ van de Russen. Snel wordt duidelijk dat de nieuwe overheerser weinig beter is. Twee neven, Roland en Edgar, zitten aanvankelijk samen in het verzet tegen de Russen en groeien volledig uit elkaar na de moord op Roland’s vrouw, nadat ze beiden een andere keuze maken. Later komen ze elkaar weer tegen, en ook de ex-vrouw van Edgar. Wat is er intussen gebeurd, en hoe is Rosalie aan haar eind gekomen? Deze spannende literaire roman gaat over trouw, ontrouw, en veel angst, voor eigen lijfsbehoud en de ander als mogelijke verrader.
– Henriëtte Broekema beschrijft in ‘Inanna, heerseres van hemel en aarde’, de complexe geschiedenis van deze Sumerische godin 5000 jaar geleden. Ze was liefdesgodin en verantwoordelijk voor de vruchtbaarheid van het land. De Griekse Aphrodite en de Romeinse Venus hebben veel aspecten van haar overgenomen. De mythen en verhalen over haar worden op een toegankelijke manier verteld tegen de achtergrond van de Sumerische samenleving. Dan blijkt dat oude geschriften vertellen over universele menselijke gevoelens die ook in onze tijd aanspreken, maar ook een nieuwe blik kunnen werpen op de verhalen uit onze tijd.

Activiteiten in Utrecht en daarbuiten:
– Op 3 oktober is bij Athenaeum Boekhandel Amsterdam de feestelijke presentatie van ‘Over zij en ik‘, een helder dubbelportret door Marjoleine Oppenheim-Spangenberg. Ze beschrijft 2 generaties vrouwen. In 1995 heeft ze met haar moeder kamp Auschwitz bezocht. Voor haar moeder was dit de eerste keer dat ze er terug kwam, voor haar zelf betekende het een keerpunt: ze staat er voor het eerst oog in oog met het het verleden van haar moeder, niet het verleden van haar zelf, maar wel heel bepalend voor haar eigen jeugd .
– Op 14 oktober spreekt juriste Liesbeth Zegveld in de Amsterdamse Stadsschouwburg tijdens de Opzij Top-100. Ze is hoogleraar humanitair recht en advocate in bijzondere en niet gemakkelijke zaken als genoegdoening voor Indonesische vrouwen en Srebrenica. Ze wil stem geven aan mensen die voorheen niet gehoord werden, en met succes. Ze is een idealiste met rechtvaardigheidsgevoel. Waar ze over gaat spreken is mij niet bekend. Meer info: http://www.opzij.nl/Nieuws-Opinie/Nieuws-Opinie-Artikel/Top100-spreker-Liesbeth-Zegveld.htm
– Vanaf 1 oktober vindt in de bibliotheek van Atria (kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis) een tentoonstelling plaats Prinses op de hoogte houden. In het kader van de maand van de geschiedenis laat men aan de hand van exclusieve stukken en foto’s zien hoe de band tussen de Nederlandse vorstinnen, de vrouwenbeweging en vrouwenorganisaties er uit zag. Er zijn ook rondleidingen en lezingen. Meer info: http://www.atria-kennisinstituut.nl/atria/nl/actueel/agenda/_pid/column2_1/_rp_column2_1_elementId/1_314268, en http://www.maandvandegeschiedenis.nl/50644/nl/prinses-op-de-hoogte-houden

Bibliotheek-nieuws
Het eerste weekend van november is het thema van de culturele zondag: op bezoek bij het boek. Een leuk thema voor de vrouwenbibliotheek om ook iets te organiseren. In de novemberbrief meer hierover.

Nieuwe boeken in de bibliotheek:
‘Nultijd’ van Juli Zeh, ‘Hemelvaart‘ van Judith Koelemeijer, ‘Een beetje opstandigheid‘ (over Johanna Westerdijk) van Patricia Faasse, ‘Het smalle pad van de liefde‘ van Vonne van der Meer, ‘Leven na leven’ van Kate Atkinson

Nieuwe recensies van deze maand als link bijgevoegd:

FINSE MEISJES door KIRA WUCK

Argentijnse Avonden door Carolijn Visser

Bodemloos door Loes den Hollander

Karsu (film) – geen gewoon Turks meisje

De leenbijdrage voor 2013 is vastgesteld op € 25,-. Je kunt hiervoor onbeperkt boeken lenen en/of vriendin/vriend van de bibliotheek zijn. Iedereen die boeken leent en/of wil gaan lenen wordt vriendelijk verzocht dit bedrag over te maken op ING banknr 9266995 ten name van Stichting Es Scent ovv naam en ‘leenbijdrage 2013’. Eenmalig een boek lenen kan ook. De bijdrage hiervoor is € 1,- per boek.
Op http://www.vrouwenbibliotheek.nl is meer informatie over de bibliotheek te vinden.

Naast de aangekondigde openingstijden blijft het altijd mogelijk om op afspraak een bezoek te brengen aan de bibliotheek.
U bent van harte welkom.

Marjolein Datema                                                              Utrecht, 29 september 2013

De wezenlozen door Wytske Versteeg

Door een ziekte verliest het meisje Gone haar spraakvermogen en gaat zich steeds meer als een ‘wild kind’ gedragen. Als ook haar vader Siegfried steeds zieker wordt, wordt Gone ondergebracht bij Siegfrieds broer, George.

Het verhaal wordt achtereenvolgens verteld vanuit vier perspectieven.

  • Ismeen, de identieke tweelingzus, heeft altijd in de schaduw en voetsporen van Gone gestaan. Ze heeft het gevoel dat het verval van Gone haar schuld is, omdat zij meer dan wie dan ook in staat geweest zou moeten zijn haar zus te bereiken.
  • George, die tijdelijk beroemd is geweest door zijn winnende deelname in een soort ‘Big Brother’ realityserie, doet een vreemde en mislukte poging Gone te redden van de ondergang.
  • Clarissa, Gone’s moeder, heeft altijd al het gevoel gehad vervreemd te zijn van haar eigen dochters, weet niet wat ze met Gone aan moet en is de wanhoop nabij.
  • Siegfried tenslotte, is zelf stervende en overziet zijn leven, zijn relatie en het verval van zijn dochter.

Hoewel het boek op het oog goed geschreven is, heeft het verhaal mij niet weten te raken. Op één of andere manier kwamen de personages niet realistisch op mij over en ook hun keuzes en gedragingen kon ik maar moeilijk begrijpen. Wytske Versteeg is er dan ook niet in geslaagd mij mee te slepen in het tragische verhaal. Afgaand op andere, hele lovende recensies over dit boek, heb ik volgens mij de onderliggende gedachte van het verhaal gemist (Griekse tragedie), maar dat neemt niet weg dat ik het boek geen aanrader vind.

Uitgeverij       Prometheus, 2012
pagina’s           199
ISBN                 978 9044 620 351

Recensie door: Charlotte